یعقوب نیم یوسف من روی نشان ده
بینایی این سایل کاشانه ز کف رفت

تنها نگهم برکرم توست، تومپسند
گویند که عاشق شدو بیچاره زکف رفت


شعر:
نرگس السادات  سازج هاشمی

قسمتی از شعر حاج میثم مطیعی
در مراسم عید فطر مصلی تهران
و اشاره به حقوق های نجومی...!!

..ا******************************
برخی چه لقمه ها که گلوگیر می خورند
خوبان ولی به شام بلا تیر می خورند

اهل رفاه و بزم که در ناز و نعمتند
کی غمگسار ملت و کی اهل خدمتند؟

دیروز خرده کاسب تحریم بوده اند
امروز نیز کاسب تسلیم و ذلتند

سرمست از حقوق نجومی خویشتن
آخر چگونه در طلب حق ملتند؟

ای دوستان که در صف اول نشسته اید!
مردم هنوز چشم به راه عدالتند

این مردم صبور که در پای انقلاب
خون داده اند و اهل جهاد و رشادتند

این مردم صبور که تحریم دشمنان
از ره نبردشان و هنوز اهل غیرتند

آسان به کف نیامده این عشق و اعتماد
بر ریشه های باورشان تیشه ای مباد

ای دوستان که درصف اول نشسته اید!
اینک شما و عهد عظیمی که بسته اید

ناگفته ماند حرف بلندی که روشن است
ایمان مدافع است که این خاک، ایمن است

این آتش فتاده به دنیا گواه ماست
جان مدافعان حرم جان پناه ماست

آمد محرم صاحب غم ها کجایی؟

ای داغدار اشک و ماتم ها کجایی؟

ای خسته از انبوه آدم ها کجایی؟

اصلا بگو آقا محرم ها کجایی؟

دلگیرم از این روزهای بی تو بودن

این روزهای از فراق تو سرودن

روزی که میایی نمیدانم که هستم

آه ای عزیز فاطمه خالیست دستم

من چشم بر دیدار چشمان تو بستم

هرشب اگر در مجلس روضه نشستم؛

امشب هم از خونابه های تشت خواندیم

هم زان تنی که پاره پاره گشت خواندیم

کم کم جوانی هم به سر آمد ولی تو...

از لحظه ی رفتن خبر آمد ولی تو...

عمری محرم شد صفر آمد ولی تو...

عمری به جان ما شرر آمد ولی تو...

این عبد بی مولا نمیخواهد جهان را

از غم رها کن دیگر ای صاحب ،زمان را

شعربرگرفته از وب:http://rayatelhoda.loxblog.com/

ای  پیر خرابات ، دل آبادم کن

.........

شادی به جز از دیدن او رنج بود

حضرت امام خمینی(ره)

دل دردمند عاشق زمحبت تو خون شد

به درگاهی پناه آورده‌ام كز در نمی‌راند

                          كه هركس را كه درمانده‌ست سوی خویش می‌خواند

امید اولی كه هر زمان او را رها كردم،

                          امید آخرم شد نام او را تا صدا كردم

خداوندا، خداوندا قرارم باش و یارم باش

                        جهان تاریكی محض است، می‌ترسم، كنارم باش

اگر گم كرده‌ام در این همه بی‌راهه راهم را

                          تویی كه می‌بری سوی سپیدی‌ها نگاهم را

صدایم می‌كنی وقتی صدایم غیرِ آهی نیست

                        خطابخشی، به اشك و توبه می‌بخشی گناهم را

به دریا زدن کار عشقه فقط کدوم موج تو میبره روحمو

                                                                              خرابم کن و قلبمو پس بگیر تو هر جا که خواستی بساز خونه مو                                

دوباره به من فرصتی نو بده که از پیله پروانه شم سوی تو

                                                                                نفس میکشم توی این لحظه ها هوا پر شده دیگه از بوی تو

من از بی تو بودن به شب مبتلام درونم به سمت تو پر میکشه

                                                                          نمیخوام که تو ساحل عاشق بشم بذار قلب من غرق دریا بشه

از کجا آمده ام تا به کجا می‌بری ام

بی پر و بالم و با دست دعا می‌بری ام

هر شب از لطف تو هم سفره‌ی ابرارم من

این چه لطفی ست که با دل همه جا می‌بری ام

چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی

که تو با توبه‌ ای از دل به سما می‌بری ام

با وجودی که ندارم هنری می‌دانم

عاقبت هم تو شبیه شهدا می‌بری ام

http://ghadimolehsan.ir